วันจันทร์ที่ 10 ตุลาคม พ.ศ. 2565

[งานแปล แก้ฟุ้งซ่าน] เรื่องสั้นแนวลึกลับจาก the-mystery.org Part 5

ต้นฉบับของงานแปลนี้นำมาจาก https://the-mystery.org 

ถ้าจะนำไปลงที่อื่น กรุณาบอกกันซักคำและให้เครดิตเว็บไซต์ต้นทางด้วย

งานนี้เป็นเรื่องสั้นหลายๆ เรื่องที่เราแปลสะสมไว้แล้วเอามาลงทีเดียว

เซ็ตต่อไปยังไม่มีกำหนดลง เพราะยังไม่ได้ทำต่อ

✱✱✱✱✱✱✱

รถไฟไร้เสียง

(ที่มา : https://the-mystery.org/strange_experience/muon_no_densha/)


วันหนึ่ง ตอนฉันอยู่ ม. ปลาย ฉันนั่งคุยกับแฟนอยู่ที่สถานีรถไฟ

ช่วงนั้นใกล้ปิดเทอมฤดูร้อนแล้ว ฉันจำได้ว่าตอนนั้นเลย 1 ทุ่มไปแล้ว แต่ท้องฟ้าก็ยังสว่างอยู่

พวกฉันอยู่บ้านนอก จึงมีรถไฟมาแค่ชั่วโมงละขบวน คนขึ้นลงที่สถานีก็มีแค่ครั้งละคนสองคนเท่านั้นเอง


เลย 1 ทุ่มครึ่งไปแล้ว รถไฟเที่ยว 1 ทุ่มก็ออกไปแล้ว ท้องฟ้าเริ่มเป็นสีแดง ฉันจึงชวนแฟนไปยืนรอรถกลับที่ชานชาลา

แล้วตอนนั้น พวกฉันก็เห็นแสงไฟจากในอุโมงค์

ปกติถ้ารถเที่ยว 1 ทุ่มออก ขบวนต่อไปจะเป็นเที่ยว 3 ทุ่มเลย เราสองคนจึงสงสัยว่า "นั่นรถอะไร" และจ้องมองไปที่ปากอุโมงค์


แล้วรถไฟสีเขียวไม่คุ้นตาก็แล่นออกมา

พื้นที่แถบที่ฉันอยู่ไม่มีรถไฟสีเขียว ฉันกับแฟนต่างแปลกใจและมองขบวนรถสีเขียวที่กำลังวิ่งเข้าเทียบชานชาลา

ทันใดนั้น แฟนฉันก็พูดด้วยน้ำเสียงตกใจว่า

"รถไฟนั่นไม่เห็นมีเสียงเลย"

พอแฟนบอก ฉันถึงได้รู้ตัว

รถขบวนนั้นไม่มีเสียงวิ่งฉึกฉักๆ มันเคลื่อนตัวอย่างเงียบเชียบเข้ามาที่ชานชาลา

ความเร็วของมันเหมือนรถไฟทั่วไป แล้วก็เข้ามาจอดอย่างไร้เสียงตรงหน้าพวกเรา

ประตูรถเปิดออก คนขับที่นั่งอยู่ด้านในหันมาจ้องพวกเราด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ แต่ฉันจำไม่ได้แล้วว่าเขาหน้าตาเป็นยังไง...

พอแฟนฉันบอกว่า "ไม่ขึ้นครับ" ประตูรถก็ปิดลงทันที แล้วรถเริ่มเคลื่อนตัวออกไปอย่างเงียบเชียบ หลังจากหัวขบวนเคลื่อนออกไป สิ่งที่อยู่ในโบกี้ต่อมาทำเอาฉันขนลุก


มีคนหลายเพศหลายวัยอัดกันอยู่โบกี้หลังประมาณ 20 คน ทุกคนจ้องเขม็งมาที่พวกเรา


หลังจากนั้นเราทำยังไงกันต่อ ฉันเองก็จำไม่ค่อยได้


เมื่อวันก่อนฉันไปงานเลี้ยงรุ่นแล้วได้เจอแฟนที่อยู่ด้วยกันวันนั้นหลังจากที่ไม่ได้เจอกันมานาน ฉันเลยนึกเรื่องนี้ขึ้นมาได้และเอามาเขียนให้ได้อ่านกัน


✱✱✱✱✱✱✱

ผู้หญิงในภาพวิว

(ที่มา : https://the-mystery.org/strange_experience/fuukeiga_no_naka_no_jyosei/)


ผมฟังเรื่องผีมาเยอะเหมือนกัน ไม่รู้ว่ามีเรื่องวิญญาณเข้าสิงรูปภาพบ้างรึเปล่า


งานอดิเรกของคุณปู่ที่เกษียณแล้วคือการวาดภาพสีน้ำมัน

คุณปู่ไม่ได้เจาะจงวาดภาพแนวไหนเป็นพิเศษ ผลงานของคุณปู่มีทั้งภาพหน้าคน ภาพทิวทัศน์ในธรรมชาติ ภาพงานเทศกาลและอื่นๆ ภาพที่วาดเสร็จแล้ว คุณปู่จะเอามาประดับบ้านในบริเวณที่ห่างจากจุดที่นั่งวาดรูปอยู่เป็นประจำ

เมื่อไปบ้านคุณปู่ ผมก็จะได้เห็นผลงานใหม่ๆทุกครั้ง 

ตอนผมยังเด็ก มีงานของคุณปู่อยู่รูปหนึ่งที่ทำให้ผมกลัวมาก

ภาพนั้นเป็นภาพวิวธารน้ำเล็กๆ บนภูเขาเท่านั้นเอง

ระหว่างดงต้นไม้ มีลำธารใสสะอาดสูงประมาณข้อเท้าไหลริน มองผ่านๆ ก็เป็นภาพที่ดูแล้วสบายใจ

ปกติภาพวิวทิวทัศน์ที่คุณปู่วาด ปู่จะไม่วาดคนลงไปด้วย

แต่ภาพนั้นกลับมีร่างผู้หญิงถูกวาดไว้จางๆ ตรงต้นน้ำที่อยู่ลึกเข้าไปในภาพ

ผมก็เคยคิดว่าคุณปู่อาจจะวาดคนรู้จักของท่านไว้ในภาพนี้ก็ได้ แต่ด้วยความที่ผมรู้สึกกลัวผู้หญิงคนนี้อย่างบอกไม่ถูก ผมเลยไม่กล้าถามและเลี่ยงที่จะมองภาพนี้แทน


ตอนที่ผมอยู่ชั้นประถมและได้ไปค้างบ้านคุณปู่พร้อมกับลูกพี่ลูกน้องคนหนึ่งที่โตกว่าพอสมควร ไม่รู้ตอนนั้นผมคิดอะไรอยู่ ผมเลยพูดกับเขาว่า

"ผมว่าผู้หญิงในภาพลำธารนั่นน่ากลัวมากเลย พี่ว่างั้นมั้ย?"

แต่เหมือนเขาจะนึกไม่ออกว่าภาพไหน ผมเลยพาเขาเดินไปดูภาพที่ว่านั่น

แต่พี่ดูภาพแล้วกลับบอกว่า

"ไหน ไม่เห็นมีเลย"

"ตรงนี้ไง รูปผู้หญิงเนี่ย" แล้วผมก็ชี้ให้พี่ดู

"อะไรของนายเนี่ย จะหลอกให้พี่กลัวรึไง" พี่กลับคิดว่าผมอำเขาเล่นซะงั้น


ตอนนั้นผมคิดว่าพี่จะอำผมกลับเลยแกล้งทำเป็นมองไม่เห็น 

แต่เมื่อเวลาผ่านไปจนผมขึ้น ม. ปลาย ผมกลับมาดูภาพนั้นอีกครั้ง ปรากฏว่าผู้หญิงในภาพหายไปแล้ว


ผมจำได้ว่าครั้งสุดท้ายที่เห็นผู้หญิงในรูป คือช่วงฤดูร้อน ตอนผมอยู่ ม. 3

จะว่าตอนเด็กผมตาฝาดก็ไม่ใช่ เพราะตอนนั้นผมก็ดูอยู่ตั้งหลายครั้ง...


แม้แต่ตอนนี้ แค่นึกถึงผู้หญิงในภาพนั้น ผมก็ขนลุกอยู่หน่อยๆ เลย


✱✱✱✱✱✱✱

ระดับ 9

(ที่มา : https://the-mystery.org/dreadful_story/post-5330/)


เมื่อ 10 กว่าปีก่อน ผมอ่านเจอเรื่องหนึ่งจากคอลัมน์เรื่องเล่าจากผู้อ่านในวารสารส่งเสริมการศึกษา

ชื่อเรื่อง "วิธีทำให้คุณฝันร้ายได้ตามต้องการ" สะดุดตาผมมาก

วิธีการคือ

"ให้คุณตั้งจิตว่าอยากฝันร้ายพร้อมกับใช้เท้าย่ำบนหมอนไปด้วย เสร็จแล้วก็เข้านอนตามปกติได้เลย

จำนวนครั้งที่คุณย่ำหมอนคือระดับความน่ากลัวของความฝัน

ระดับ 1 หรือ 2 จะน่ากลัวประมาณบ้านผีสิงตามสวนสนุก ระดับ 7 ขึ้นไปคือความน่ากลัวของจริง

และฝันร้ายระดับสูงสุดคือระดับ 10"

ตอนนั้นผมกำลังจะเข้านอนพอดี พอเห็นว่าวิธีการก็ดูง่ายๆ ผมจึงลองทำดูบ้าง

จะลองระดับสูงสุดตั้งแต่ครั้งแรกก็คงจะไม่ค่อยตื่นเต้นเท่าไหร่ ผมจึงย่ำหมอนไปแค่ 9 ครั้งแล้วก็นอนหลับไป


คืนนั้นผมฝันว่าผมกำลังดูแลคุณตาที่เสียไปนานแล้ว

ไม่รู้ทำไมในฝัน ตาถึงมานอนบนเตียงในห้องผม ที่แขนและจมูกของตามีท่อมากมายต่ออยู่

ผมรู้สึกไม่ค่อยดีนักเมื่อต้องอยู่กับตาแค่สองต่อสอง

ตอนที่อยู่กันพร้อมหน้าทั้งครอบครัว ตาก็ยิ้มแย้มแจ่มใสดี แต่พออยู่กับผมสองคนปุ๊บ ตาก็หน้าซีดเผือด จ้องเขม็งมาที่ผมและครางเสียงต่ำๆอยู่ในคอตลอดเวลา

ผมกลัวมาก วันหนึ่งในฝันผมจึงแกล้งทำเป็นเข้ามาดูแลตา แล้วแอบดึงท่อที่ต่ออยู่กับร่างของตาออกหนึ่งเส้น

ตาอาการแย่ลงทันที ครอบครัวคนอื่นๆ ก็รีบกรูกันเข้ามาในห้อง

ตาหน้าซีดเผือด ข่วนคอตัวเองและส่งเสียงครางเสียงฮือๆไม่หยุด

ผมตกใจว่าทำเรื่องใหญ่ไปซะแล้ว ตาอาจจะตาย และถ้ามีคนรู้ว่าผมทำอะไรลงไปล่ะก็แย่แน่

ผมจึงแกล้งทำเป็นตกอกตกใจไปด้วยและรีบเข้าไปดูอาการที่ข้างเตียงของตา

ตอนนั้นผมได้ยินชัดเจนว่าเสียงครางของตาพูดว่าอะไร

"เอ็งตาย... เอ็งตายยยย..."


แล้วผมก็ตื่น

นี่คือฝันร้ายระดับ 9 งั้นเหรอ ทำไมถึงเป็นฝันแบบนี้ล่ะ

เอาจริงๆ ตาก็เสียไปตั้งแต่ก่อนผมจะเกิดนิดหน่อย ไอ้เรื่องที่จะมานอนให้ลูกหลานดูแลในห้องผมนี่ดูยังไงก็แปลกๆ

แล้วก็ ตาไม่มีทางพูดอะไรแบบนั้นหรอก

ผมนึกย้อนถึงความฝันไปทีละจุดเพื่อให้ลืมความน่ากลัวของมัน แต่ว่า ใบหน้านั่น...

ไม่สิ ลืมๆมันไปดีกว่า ยังไงซะก็แค่ฝัน ไม่ใช่ความจริงซะหน่อย

แต่ผมกลับรู้สึกขนลุกอย่างบอกไม่ถูก เหมือนตัวเองยังไม่ลืมตาตื่นจากฝัน...

ผมเงยหน้าขึ้นมองเพดาน ใบหน้าซีดเผือดขนาดใหญ่ชนิดที่แค่ผมเอื้อมมือขึ้นไปก็สัมผัสได้ส่งเสียงตะโกนลั่น


"เอ็งตายยย! เอ็งตายยยยยยยยย!"


ใบหน้านั่นตามผมมาจากในฝัน

ผมกลัวจนหมดสติไป


เมื่อตื่นขึ้นมาอีกครั้ง ใบหน้านั่นก็ไม่อยู่แล้ว

สรุปว่าผมฝันว่าตัวเองฝันร้าย พอตื่นขึ้นมาในฝันแล้วโล่งใจว่าเป็นแค่ฝัน หลังจากนั้นถึงเป็นฝันร้ายของจริง


หลังจากนั้น ผมก็ไม่กล้าเอาเท้าโดนหมอนไปหลายวัน

ถ้าระดับ 9 น่ากลัวขนาดนี้ ระดับ 10 จะสยองขนาดไหนกัน

แต่ผมก็ไม่กล้าลองอีกเลย ผมไม่อยากฝันเห็นอะไรแบบนั้นอีกแล้ว ถึงจะยังคาใจอยู่บ้างก็ตาม


คอลัมน์เรื่องเล่าจากผู้อ่านในวารสารส่งเสริมการศึกษาเดือนต่อมา มีคนเขียนมาเล่าประสบการณ์ฝันร้ายด้วยวิธีนั้นด้วย

"ฉันลองสั่งให้ตัวเองฝันร้ายด้วยวิธีที่อ่านเจอในนี้เมื่อเดือนที่แล้ว ฉันไม่ค่อยชอบเรื่องสยองขวัญเท่าไหร่ เลยย่ำหมอนไปแค่ 8 ครั้ง

ฉันจำไม่ได้หรอกว่าวันนั้นฝันอะไร แต่พอตื่นขึ้นมาก็เจอหน้าคนซีดๆอันใหญ่มากอยู่ในห้อง"

ผมขนลุกที่มีคนฝันแบบเดียวกันอยู่ดัวย


ผมเคยลองเสิร์ชข้อมูลโดยใช้คีย์เวิร์ดประมาณว่า "เหยียบ หมอน ฝันร้าย ระดับ" แต่ก็ไม่เจอว่าเป็นวิธีทำให้ฝันร้ายเลย

ฝันร้ายระดับ 10 เป็นยังไง ใครก็ได้ช่วงลองแล้วมาเล่าให้ฟังทีเถอะ

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น